ضایعات رمپ منیسک (Ramp lesion meniscus)

ضایعات رمپ منیسک (Ramp lesion meniscus)

ضایعات رمپ منیسک برای اولین بار توسط Strobel در سال 1988 توصیف شد.

ضایعات رمپ منیسک داخلی ، جداشدگی( پارگی طولی longitudinal ) شاخ خلفی منیسک داخلی از کپسول مفصلی در محل اتصال منیسکوکپسولار و یا پارگی رباط منیسکوتیبیال (menisco-tibial ligament) می باشند.

Ramp lesion meniscus

 

میزان بروز این ضایعات متناسب با مدت ناپایداری زانو می باشد.

به طور کلی ارتباط زیادی بین ضایعات منیسک و آسیب رباط صلیبی قدامی وجود دارد. وجود ضایعات رمپ منیسک داخلی می تواند با پارگی ACL طول کشیده و مزمن  همراه باشد.

در یک مطالعه شیوع ضایعات منیسک در 43 درصد موارد همراه با آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL) گزارش شده است.

پارگی منیسک خارجی در پارگی حاد ACL دیده می شود. در حالی که در زانوهای با پارگی مزمن ACL، ضایعات منیسک داخلی غالب است. تخمین زده شده است که ضایعات رمپ در حدود 9 تا  17 درصد پارگی های ACL رخ می دهد.

 

تشخیص:

• استفاده از MRI:

به طور کلی برای تشخیص محل دقیق پارگی و شدت آن انجام  MRI توصیه می شود. ضایعات رمپ منیسک داخلی با دقت بیشتر در MRI دیده می شوند، اما گاهی اوقات نادیده گرفته می شوند.

 

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله ضایعات رمپ منیسک (Ramp lesion meniscus) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

 

ناپایداری زانو (Knee Instability)

ناپایداری زانو (Knee Instability)

ثبات و پایداری زانو، توسط رباط های صلیبی و جانبی و همچنین عضلات پوشاننده کپسول مفصلی زانو ایجاد می شود. آسیب به این مجموعه، می تواند منجر به از دست رفتن کنترل حرکت، درد و ناپایداری زانو شود.

 

کشش بیش از حد، آسیب یا ضربه ناگهانی رباط های صلیبی یا جانبی ، آسیب منیسک و آسیب کشکک از اصلی ترین علل بی ثباتی زانو هستند. در حالی که آسیب های رباط اغلب در حین ورزش اتفاق می افتد، ضعف مادرزادی یا اکتسابی ماهیچه ها و رباط ها نیز می تواند باعث بی ثباتی، ناپایداری و خالی شدن زانو شوند.

 

بی ثباتی زانوی با توجه به علت بروز  و شدت عارضه، بر سطح فعالیت یا کیفیت زندگی فرد تاثیر می گذارد. اگر این عارضه تشخیص داده نشود و یا تحت درمان قرار نگیرد و نادیده گرفته شود ، می تواند در درازمدت منجر به ساییدگی مزمن غضروف مفصل (استئوآرتریت) شود و آسیب جدی و غیر قابل برگشت در ناحیه زانو گردد.

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله ناپایداری زانو (Knee Instability)  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

 

Segond fracture

Segond fracture

Segond fracture : شکستگی‌های Segond نوعی شکستگی کندگی (avulsion fracture) زانو است که در قسمت جانبی پلاتو تیبیا زانو  بلافاصله در زیر سطح مفصلی تیبیا (سطح جانبی کندیل جانبی تیبیال) جدا شده ‌است.

این شکستگی نسبتاً شایع بوده و به تا حد زیادی با آسیب رباط صلیبی قدامی زمینه ای مرتبط است.

 

آسیب رباط صلیبی قدامی بیشتر با استرس والگوس همراه است، ولی  شکستگی Segond معمولاً ناشی از چرخش داخلی بیش از حد و استرس واروس است که منجر به افزایش کشش در لیگامان جانبی مفصل (LCL) زانو می شود.

علت دقیق شکستگی Segond همچنان مورد بحث است.

این عارضه بیشتر با آسیب های ورزشی به ویژه فوتبال، اسکی، بسکتبال و بیسبال همراه است.

پیامدهای بالینی

در اکثر موارد، شکستگی Segond با جدا شدن قسمت کپسولی رباط LCL و پارگی رباط متقاطع قدامی همراه است.

• شکستگی Segond در 7-3٪ تمام پارگی های ACL وجود دارد
• در 100-75٪ از شکستگی های Segond یک آسیب ACL وجود دارد.

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله Segond fracture مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

مشکلات مرتبط با آسیب ایمپلنت پس از جراحی تعویض مفصل زانو

مشکلات مرتبط با آسیب ایمپلنت پس از جراحی تعویض مفصل زانو

آسیب ایمپلنت پس از جراحی زانو : جراحی تعویض مفصل زانو یکی از رایج ترین و موفقیت آمیز ترین جراحی ها می باشد که در اکثر موارد رضایت بالای بیماران را در پی دارد و افراد پس از جراحی تعویض مفصل زانو قادر خواهند بود زندگی فعالی داشته باشند.

بعد از گذشت زمان عمر پروتز مورد استفاده به خصوص در مواردی که تعویض مفصل زانو در سنین پایینتر صورت گرفته باشد ، به دلایل مختلف ( نوع مفصل مصنوعی، تکنیک عمل جراحی، استحکام استخوان بیمار، فشاری که بیمار به مفصل مصنوعی وارد می کند و عوامل دیگر ) ممکن است مفصل مصنوعی دچار مشکلاتی شل شده و تعویض مجدد مفصل ضرورت یابد.
جراحی مجدد تعویض مفصل زانو نیاز به ایمپلنت های تخصصی و ابزار پیش رفته تری برای دستیابی به نتایج بهتر دارد.
در این موارد پزشک بخشی یا کل پروتز زانو را برداشته و آن را با اجزای جدید جایگزین می کند.

 

مشکلاتی که به ایمپلنت های بکار رفته در جراحی تعویض مفصل زانو مرتبط هستند می توانند شامل موارد زیر باشند:

• شل شدن یا Loosening

شل شدن و ناپایداری ایمپلنت یکی از اصلی ترین مشکلات آسیب ایمپلنت پس از جراحی زانو (تعویض مفصل زانو) در دراز مدت محسوب می شود و شایعترین عاملی است که موجب می شود بیمار مجددا تحت عمل جراحی تعویض مفصل )جراحی رویژن مفصل زانو( قرار گیرد. فعالیت های شدید فیزیکی، وزن بالا و موقعیت نامناسب دو جزء فلزی ایمپلنت در زمان جراحی، می تواند به این عارضه منجر شود. همچنین افراد جوانتر به دلیل استفاده طولانی تر از مفصل تعویض شده، به احتمال بیشتری نیاز به جراحی دوم دارند.

 

• سایش قسمت های مختلف پروتز

خوردگی استخوان، اتصالات بین پروتز و استخوان را تضعیف می نماید و آن را نسبت به اثرات نیروهای مختلف آسیب پذیر می سازد و باعث می شود بخش از ایمپلنت دچار آسیب یا شکستگی گردد

 

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله مشکلات مرتبط با آسیب ایمپلنت پس از جراحی تعویض مفصل زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

سوالات متداول – استئوآرتریت زانو

سوالات متداول – استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت زانو یا آرتروز زانو (OA) عارضه ای پیشرونده است، اما استراتژی های مختلف می تواند به کاهش خطر، کاهش آسیب و مدیریت علائم بیماری کمک کند.

رویکرد درمان آرتروز زانو معمولاً با گذشت زمان و پیشرفت بیماری تغییر می کند. پزشک احتمالاً با درمان های غیر جراحی  شامل توصیه در مورد تغییرات سبک زندگی، کاهش وزن، فیزیوتراپی و ورزش، استفاده از دارو شروع خواهد کرد، با این حال، اگر علائم پیشرفت کند ممکن است لازم باشد به فکر جراحی باشید.

استئوآرتریت زانو

صحبت در مورد علائم، سطح درد و محدودیت های حرکتی با پزشک می تواند به انتخاب بهترین روش درمانی به شما کمک کند.

سوالات متداول در این زمینه معمولا شامل موارد زیر است:

چگونه می توان فشار و استرس بر زانوها را کاهش داد؟

اگرچه در بسیاری موارد استئوارتریت زانو ،در نهایت نیاز به جراحی می باشد، اما تغییر سبک زندگی می تواند به بهبود علائم کمک کند. با پزشک خود در مورد سبک زندگی و فعالیت های روزانه خود صحبت کنید و بپرسید چه کارهایی می توانید انجام دهید تا از وارد شدن فشار به زانوها جلوگیری کنید.

 

آیا نیاز به کاهش وزن است؟

زانوها وزن بدن را تحمل می کنند و وزن اضافی استرس بیشتری روی زانوها ایجاد می کند. بنابراین در افرادی که اضافه وزن یا چاقی دارند، کاهش وزن کمک موثری در کاهش علائم  استئوآرتریت زانو می کند. علاوه بر این حفظ وزن مناسب بعد از جراحی تعویض مفصل زانو نیز مهم است.

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله سوالات متداول در حوزه استئوآرتریت زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

 

 

کیست منیسک

کیست منیسک

کیست منیسک  (Meniscal cysts) وضعیتی است که با تجمع موضعی مایع مفصلی (سینوویال) در داخل یا حاشیه پیرامونی مینیسک منیسک مشخص می شود که معمولاً در نتیجه پارگی مینیسک ایجاد می شود.

کیست منیسک

سایر آسیب های مرتبط که احتمال بروز کیست منیسک را افزایش می دهند عبارتند از: آسیب غضروف مفصلی ، آسیب قبلی زانو ، پارگی رباط صلیبی قدامی، افزایش سن (که در آن پارگی های دژنراتیو منیسک افزایش می یابد).

این عارضه در 1-4٪ از بررسی های MRI زانو یافت می شود. معمولا کیست پارامنیسکال در پارگی های افقی و پیچیده بروز می یابد و کیست پری منیسکال در پارگی های شعاعی یا عمودی منیسک  مشاهده می شود. کیست های داخلی (درون منیسک) نسبت به کیست های جانبی (پارامینیسکی) شیوع کمتری دارند (نسبت 2:1).

پارامنیسکال کیست

 

پارامنیسکال کیست

 

انواع پارگی منیسک زانو

مکانیسم ایجاد کیست منیسک

پارگی منیسک به عنوان یک دریچه یک طرفه عمل می کند مایع سینوویال اکسترود می شود و سپس تشکیل مواد ژل مانند غلیظ می دهد

 

 

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله کیست منیسک مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو

نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو

نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو : پارگی دژنراتیو منیسک بخشی از روند تخریب زانو می باشد که با افزایش سن به تدریج در منیسک ایجاد شده و در افراد مبتلا به آرتروز بیشتر دیده می شود.

امکان بروز پارگی منیسک حتی در سنین کودکی، نوجوانی و بزرگسالی نیز وجود دارد . پارگی های منیسک در افراد جوان معمولا به دلیل چرخش ناگهانی پا، بلند کردن اجسام سنگین ، در هنگام ورزش‌های پرتحرک که در آنها حرکات چرخشی مکرر تکرار می‌شوند و اغلب در افرادی اتفاق می افتد که دچار ناپایداری های زانو (مثل پارگی رباط) و یا ضعف عضلات اطراف زانو هستند.

انواع پارگی منیسک

روش‌های درمانی در پارگی مینیسک زانو

پارگی منیسک ممکن است هیچ مشکلی برای بیمار ایجاد نکرده و حتی بیمار نداند منیسک زانوی او پاره است.

• درمان های بدون جراحی پارگی مینیسک زانو:

شامل مصرف داروهای ضدالتهابی ، استراحت و جلوگیری از انجام فعالیت هایی است که باعث تشدید علائم می شود ، استفاده از کمپرس یخ (باعث کاهش تورم و التهاب شده)، استفاده از زانوبند طبی، بریس ، فیزیوتراپی و ورزش های اصلاحی می تواند در موارد حاد پارگی مینیسک زانو موثر باشند. البته این اقدامات تا حدود زیادی بستگی به شدت آسیب دیدگی، نوع آسیب دیدگی ، اندازه پارگی و تقاضای بیمار دارند.

 

• درمان های جراحی پارگی منیسک زانو:

در موارد پارگی شدید منیسک زانو که زندگی را برای فرد مشکل می کند و درمان های بدون جراحی بهبودی ایجاد نمی کنند عمل جراحی توصیه می شود. مهمترین این علائم درد زانو، قفل شدن زانو، خالی شدن زانو و تورم گاهگاهی آن است. در این مواقع جراحی آرتروسکوپی به تشخیص درد ناشی از پارگی مینیسک کمک کرده و یکی از روش‌های درمانی مناسب در بروز دردهای شدید و مکرر است.

 

 

جهت مطالعه ادامه این مقاله به نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

 

 

دیر جوش خوردن ، جوش نخوردن یا بدجوش‌خوردگی در شکستگی های استخوان های اطراف زانو

دیر جوش خوردن ، جوش نخوردن یا بدجوش‌خوردگی در شکستگی های استخوان های اطراف زانو

دیر جوش خوردن شکستگی (Delayed Union) ، جوش نخوردن شکستگی استخوان (nonunion) و یا بدجوش‌خوردگی (malunion)، تقریبا در 5 درصد از موارد شکستگی های استخوان مشاهده می شود و ممکن ‌است در هر استخوانی اتفاق ‌بیفتد. این عوارض در استخوان ‌های درشت‌ نی و یا ساق ‌پا، عضله، بازو شیوع‌ دارد.

دیرجوش‌خوردن – جوش نخوردن – بدجوش‌خوردن شکستگی تیبیا

جوش نخوردن استخوان ناتوانی بدن در بهبود شکستگی است، به عبارتی دیگر هنگامی که یک استخوان شکسته ترمیم نمی شود و احتمال کمی وجود دارد که بدون جراحی ترمیم شود، “عدم جوش خوردن شکستگی ” در نظر گرفته می شود.

به شکستگی‌ که در آن استخوان با سرعت بسیار اندک و در زمانی بیش از آنچه که انتظار می‌رفت بهبود می یابد جوش‌خوردگی با تاخیر گفته ‌می‌شود، ولی در نهایت بدون نیاز به جراحی اضافی بهبود حاصل می شود.

زمان بهبودی مورد انتظار برای هر استخوان متفاوت است برای مثال، انتظار می‌رود که استخوان‌های ساعد در 3-4 ماه به طور کامل بهبود یابند، در حالی که استخوان ران ممکن است بین 6 تا 12 ماه طول بکشد. به طور کلی، اگر حدود 6 تا 9 ماه پس از وقوع شکستگی، هیچ نشانه ای از بهبودی وجود نداشته باشد، احتمال شکستگی بدون جوش را در نظر می گیریم.

 

 

جهت مطالعه ادامه این مقاله به دیر جوش خوردن شکستگی (Delayed Union) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

پیشگیری از آسیب دیدگی های رباط صلیبی قدامی (ACL)

پیشگیری از آسیب دیدگی های رباط صلیبی قدامی (ACL)

صدمات وارد شده به زانو به خصوص آسیب یا پارگی های رباط صلیبی قدامی (ACL) عارضه ای بسیار شایع (مخصوصا در ورزشکاران جوان) می باشد.

مکانیسم آسیب رباط صلیبی قدامی

 

پارگی رباط صلیبی قدامی

 

عوامل عصبی عضلانی و بیومکانیکی در آسیب لیگامان صلیبی قدامی جزء ریسک فاکتورهای قابل تعدیل هستند.

هزینه های بالای درمان ، ناتوانی های طولانی مدت و همچنین ایجاد آسیب های ثانویه لزوم به کارگیری برنامه های پیشگیری از آسیب را نشان می دهد. آموزش و رعایت نکات و روشهای جلوگیری از آسیب دیدگی های ACL می تواند به مراقبت از رباط های زانو کمک کرده و تا حد زیادی از بروز این آسیب پیشگیری نماید.

هنوز برنامه استانداردی با هدف پیشگیری از آسیب رباط های زانو برای هر یک از رشته های ورزشی خاص معرفی نشده است. تمرینات ورزشی و آماده سازی عضلات با هدف پیشگیری از آسیب رباط های زانو بسیار متنوع هستند که بهتر است تحت نظر مربی مجرب انجام شوند.

 

 

 

جهت مطالعه ادامه این مقاله به پیشگیری از آسیب دیدگی های رباط صلیبی قدامی (ACL) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تزریق ژل هیالورونیک اسید در مفصل زانو

تزریق ژل هیالورونیک اسید در مفصل زانو

تزریق ژل هیالورونیک اسید در مفصل زانو : موارد درمانی مختلفی برای تزریق داخل مفصل زانو مورد استفاده قرار می‌گیرد به‌عنوان مثال می‌توان به کورتیکواستروئیدها، هیالورونیک اسید (ژل)، پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، سلول‌های بنیادی و اوزون اشاره کرد، که آثار و نتایج هر یک با دیگری متفاوت است.

 

تزریق ژل هیالورونیک اسید در مفصل زانو

به طور کلی هدف از تزریق ژل هیالورونیک اسید در افراد دچار آرتروز عبارت است از کاهش موقتی درد، روانکاری و ایجاد لغزندگی بیشتر سطوح مفصل بر روی یکدیگر و در نتیجه کاهش اصطکاک و التهاب و بهبود دامنه حرکت مفصل زانو که تا حدودی روند تحلیل رفتگی غضروف و استخوان را کند می کند.

 

تزریق ژل هیالورونیک اسید باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود که بتواند به طور صحیح ژل را به درون کپسول مفصل زانو تزریق نماید.

 

کاهش میزان درد پس از تزریق ژل هیالورونیک اسید در مفصل زانو حدود 3 تا 6 ماه می باشد.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که این ژل ها کاربرد درمانی ندارند بلکه برای تسکین و کاهش موقت درد استفاده می شوند

 

 

 

جهت مطالعه ادامه این مقاله به تزریق ژل هیالورونیک اسید در مفصل زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت