متخصص ارتپدی

  • ۰
  • ۰

انواع کیست های ناحیه زانو

کیست های زانو مانند کیست بیکر ، کیست مینیسک زانو یا کیست های استخوانی اطراف زانو انواع مختلفی دارند که هر کدام از آن ها در یک قسمت زانو ایجاد می شود و می توانند باعث درد، التهاب، سفتی زانو و محدودیت حرکتی زانو شوند. بر حسب محل ایجاد روش درمانی متناسب برای آن انتخاب می شود.

عوامل اصلی در ایجاد کیست زانو شامل مواردی همچون بیماری های زمینه ای و آسیب دیدگی زانو، آرتروز زانو، پارگی مینیسک، آرتریت عفونی می باشند. این موارد می توانند موجب افزایش مایع مفصلی اضافی در داخل مفصل زانو و ایجاد کیست های زانو شوند.

  • کیست مینیسک (Meniscal cysts)

وضعیتی است که با تجمع موضعی مایع مفصلی (سینوویال) در داخل یا حاشیه پیرامونی مینیسک مشخص می شود که معمولاً در نتیجه پارگی مینیسک ایجاد می شود. کیست مینیسک از دلایل شایع درد داخلی زانو می باشد. سایر آسیب های مرتبط که احتمال بروز کیست مینیسک را افزایش می دهند عبارتند از: آسیب غضروف مفصلی، آسیب قبلی زانو، پارگی رباط صلیبی قدامی، دژنراتیو مینیسک که بر اثر افزایش سن ایجاد می شوند.

کیست مینیسک بیشتر در مینیسک خارجی دیده می شود.

کیست مینیسک

 

کیست مینیسک  

 

  • کیست بیکر ( bakers cyst ) یا کیست پشت زانو

برآمدگی است که بر اثر تجمع مایع مفصلی در قسمت پشتی کپسول مفصلی زانو (ناحیه پوپلیتئال Popliteal area) ایجاد می شود، از این رو به آن کیست پوپلیته یا پوپلیتئال هم می گویند. کیست بیکر شایع ترین علت درد زانو و تورم پشت زانو می باشد. این کیست می توانند باعث درد متوسط زانو در خلف زانو و محدودیت در انتهای حرکات زانو شوند. تقریبا هر عاملی که موجب تورم زانو و افزایش مایع  مفصلی زانو شود می تواند باعث ایجاد کیست بیکر شود. به طور کلی پاتولوژی های شایع همراه عبارتند از : پارگی های منیسک ها ، ضایعات غضروفی ، سینوویت مفصلی زانو ، آرتریت روماتویید و  استئوآرتریت زانو.

این کیست ها در کودکان نیاز به جراحی ندارند.

در افراد بالغ بدون درمان عامل زمینه ای تخلیه کیست با عود بالا همراه است.

کیست بیکر  

 

کیست بیکر

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به انواع کیست های ناحیه زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

شلی لیگامانی (ligament laxity)

رباط ها یا لیگامانها نوارهایی از بافت سخت هستند که حمایت و ثبات مفاصل را فراهم می کنند و از دور شدن بیش از حد یا پیچ خوردن بیش از حد مفاصل جلوگیری می‌کنند.

شلی لیگامانی عارضه ای است که رباط بیش از حد شل باشد و در هنگام حرکت، مفصل را در تراز مناسب نگه ندارد، در نتیجه می تواند باعث بی ثباتی مفصل شود و منجر به دررفتگی یا ناهماهنگی مفصل (subluxation) شود.

joint hypermobility]

این عارضه در کودکان و زنان شیوع بیشتری دارد و فاکتورهایی مثل جنس، نژاد، سن ، ژنتیک و سابقه خانوادگی روی آن موثر است . علاوه براین، شلی لیگامانی درجات مختلفی دارد و همیشه کل بدن را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

شلی لیگامانی در مواردی باعث سندرم بیش حرکتی مفصل (joint hypermobility syndrome) می شود. در این شرایط مفصل دامنه حرکت بیش از حد طبیعی دارد که علت عمده آن ضعف عضلات اطراف مفصل و یا شلی بافت نرم اطراف مفصل شامل لیگامانها و کپسول مفصلی می باشد. این عارضه ممکن است عمومی باشد (هایپرموبایلیتی عمومی مفصلی) و یا فقط شامل بعضی مفاصل باشد.

شلی لیگامانی  

شلی لیگامانی می تواند زمینه آسیب و اختلالاتی دیگر نظیر کمردرد، آسیب های لیگامانی، آسیب های ورزشی و … را فراهم آورد. همچنین افراد مبتلا به این عارضه اغلب از بی ثباتی مفصلی مانند دررفتگی مکرر، نیمه دررفتگی و پیچ خوردگی، خالی شدن و آسیب مفصل زانو شکایت دارند.

علائم شلی لیگامانی

علائمی مانند رگ به رگ شدن مکرر مچ پا، دررفتگی شانه، افیوژن زانو و مشکلات کمر در میان افراد مبتلا به شلی رباط شایع است. برخی از علائم شایع این عارضه عبارتند از:

  • خستگی زودرس پس از فعالیت های بدنی روزمره
  • بی ثباتی مفصل
  • درد مفاصل حین یا پس از حرکت
  • در رفتگی یا کشیدگی مکرر مفصلی بعد از فعالیتهای ورزشی
  • ابتلا به آسیب های عضلانی و اسکلتی مکرر
  • افزایش دامنه حرکت مفصلی بیش از حد طبیعی

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به شلی لیگامانی (ligament laxity) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

انتخاب نوع گرافت در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

معمولا افراد که دچار پارگی کامل رباط صلیبی قدامی (ACL) می شوند تحت جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی قرار می گیرند. زمانی که تصمیم به جراحی گرفته می شود، باید مشخص گردد که از چه نوع گرافتی برای بازسازی رباط صلیبی قدامی استفاده شود. منابع مختلف تاندون برای بازسازی وجود دارد که هر یک مزایا و عوارض خاص خود را دارند. پزشک جراح با در نظر گرفتن شرایط بیمار بهترین گزینه و روش درمانی را انتخاب می کند.

انواع گرافت در بازسازی رباط صلیبی قدامی

  • اتوگرافت (Autograft) بافتی که از بدن خود بیمار گرفته می شود، بهترین و رایج ترین انتخاب جهت بازسازی بخصوص در جوانان می باشد. مطالعات نشان داده اند که پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند.
  • الوگرافت (Allograft) در این روش از بافت اهدایی از جسد استفاده می شود. کاهش مدت زمان جراحی و کاهش تعداد و طول برش های جراحی از مزایای استفاده از بافت الوگرافت می باشند. در عین حال شانس بیشتر پارگی مجدد و خطر انتقال برخی بیماری های عفونی می تواند از عوارض استغاده از الوگرافت باشد.

عوارض استفاده از الوگرافت در بازسازی رباط صلیبی قدامی

  • شانس بیشتر پارگی نسبت به اتوگرافت (3 برابر)
  • افزایش احتمال عفونت
  • خطر انتقال بیماری

امروزه الوگرافت در افراد با چاقی شدید، افراد بالای 45 سال، افراد با شلی لیگامانی، بازسازی های چند لیگامانی، اعمال جراحی مجدد (رویژن) به کار می رود.

انواع اتوگرافت های مورد استفاده در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

اتوگرافت استفاده شده در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • پاتلا-تاندون پاتلا-تیبیا (bone-patella-bone) (قسمتی از استخوان کشکک- تاندون پاتلا-قسمتی از استخوان تیبیا)

دو انتهای تاندون پاتلا استخوانی بوده که کمک می کند بعد از جراحی ترمیم سریع تر صورت گرفته و همچنین بافت در جای خود محکم تر قرار بگیرد. بازسازی ACL با اتوگرافت تاندون پاتلا می تواند انتخاب مناسبی برای ورزشکاران حرفه ای و بیماران جوان می باشد.

اشکال این روش:

  • درد بعد از عمل در محل برداشت گرافت
  • درد هنگام زانو زدن که ممکن است تا مدتها بیمار را اذیت کند

 

پاتلا-تاندون پاتلا-تیبیا

 

bone patellar-tendon-bone graft

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به انتخاب نوع گرافت در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

 

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

آسیب تاندون های اطراف زانو

تاندون ها رشته های محکمی از بافت پیوندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند.

تاندون های اطراف زانو

به طور کلی آسیب های تاندون عضله معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی به عضله در هنگام انقباض آن (به خصوص حین فعالیت ورزشی) ، ترومای مستقیم ، خستگی عضلانی  و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.

آسیب تاندون های اطراف زانو 

در برخی موارد نیز بیماری های مزمن ( مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، دیالیز، نقرس، لوسمی و عفونت و..) و یا استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و یک نیروی مختصری می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.

سابقه آسیب اندام تحتانی و یا سابقه آسیب دیدگی قبلی عضله ، عدم انعطاف پذیری (سفتی عضلات)، ضعف عضلات، افزایش سن، عدم تعادل عضلانی نیز می توانند از علل آسیب های تاندون عضلات اطراف زانو باشند.

انواع آسیب های تاندون عضلات اطراف زانو شامل موارد زیر است:

  • آسیب به تاندون عضله می تواند بصورت کشیدگی عضلانی و یا پارگی کامل و ناکامل فیبرهای عضلانی و تاندون و یا التهاب تاندون( تاندونوپاتی یا تاندونیت) باشد. پارگی های وسیع و کامل تاندون می تواند باعث آسیب های ناتوان کننده و نیازمند جراحی باشد.
  • التهاب تاندون معمولاً با استفاده بیش از حد از این عضلات و یا تبدیل یک آسیب جدید به یک آسیب بهبودنیافته قدیمی در تاندون ایجاد شود. در برخی از افراد، این التهاب به دنبال یک آسیب ناگهانی رخ می دهد.
  • در آسیب های شدیدتر ، ممکن است تاندون کاملا از استخوان جدا شود و یا حتی قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به آن شکستگی کندگی (avulsion) گفته می شود.

علائم آسیب های تاندون عضلات اطراف زانو

  • درد در ناحیه آسیب دیده : شدت درد در حین حرکت بیشتر می شود و ممکن است با تورم و یا کبودی در محل آسیب همراه باشد.
  • ضعف قابل توجه در عضلات ناحیه زانو
  • سفتی و تورم عضلات و مفاصل
  • کاهش توانایی خم کردن زانو
  • تشکیل میوزیت اوسیفیکان( استخوانی شدن بافت عضله) در سطوح شدید آسیب دیدگی
  • هنگام فشار دادن یا لمس ممکن است قطعه استخوان جدا شده احساس شود

جهت مطالعه ادامه این مطلب به آسیب تاندون های اطراف  زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

تعداد کمی از بیمارانی که تحت جراحی های مفصل زانو مانند آرتروسکوپی، بازسازی رباط صلیبی قدامی و تعویض مفصل زانو قرار می گیرند ممکن است دچار محدودیت حرکت زانو شوند. در این بیماران با وجود روش جراحی مناسب و ظاهر رادیوگرافی خوب، بیمار از مفصلی دردناک با دامنه حرکتی کمتر از حد مطلوب شکایت دارد.

Arthrofibrosis زانو

شایع ترین علت این عارضه، آرتروفیبروز یا ایجاد بافت اسکار در داخل مفصل زانو پس از جراحی است. آرتروفیبروز منجر به کاهش دامنه حرکت زانو، دردی که تا مدت طولانی بعد از جراحی باقی می ماند و در نتیجه ناتوانی بیمار در انجام فعالیت های روزانه می شود.

Arthrofibrosis زانو

بیمار برای انجام فعالیت های روزمره خود حداقل نیاز به 95 تا 100 درجه دامنه حرکت دارد. معمولا محدودیت حرکت و سفتی زانو به سه صورت محدودیت در توانایی خم کردن زانو (flexion) ، محدودیت در توانایی صاف کردن زانو (extension)  و یا محدودیت در فلکسیون و اکستنشن تقسیم می شود.

 Arthrofibrosis مفصل زانو پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

محدودیت حرکتی (Arthrofibrosis) مفصل زانو یکی از عوارض جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی است. این عارضه بیشتر در بیمارانی رخ می دهد که فیزیوتراپی قبل یا بعد از جراحی را به منظور کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت زانو انجام نمی دهند.

Arthrofibrosis پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی 

از علل دیگر آن اشکالات تکنیکی حین جراحی مانند جلو قرارگرفتن تونل تیبیا یا فمور می باشد، و یا عوارض بعد جراحی مانند پیدایش بافت فیبروتیک قدام زانو مانند cyclops می باشد.

نمای MRI  از cyclops ایجاد شده به دنبال جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی  

روش های درمان

تشخیص زودرس و انتخاب روش درمان مناسب نقش موثری در بازگرداندن دامنه حرکت زانو و بهبود عملکرد بیماران دارد. درمان های متعدد با توجه به شدت عارضه و با هدف بهبود عملکرد زانو، رضایت بیماران و کاهش درد که شامل درمان های غیرجراحی و یا جراحی می باشد عبارتند از:

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی بعد از جراحی

در حدود 10 درصد مواردی که تحت جراحی های بازسازی رباط صلیبی (ACL reconstruction) قرار می گیرند، دچار پارگی مجدد می گردند. در این موارد بسته به شدت پارگی و میزان آسیب دیدگی به جراحی مجدد (Revision ACL reconstruction) نیاز خواهد بود.

پارگی رباط صلیبی قدامی  

احتمال پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی (ACL) بستگی به بسیاری از عوامل از جمله میزان فعالیت و شدت فعالیت جسمانی، سن، وضعیت عمومی سلامتی فرد، قدرت عضلانی، بازتوانی مناسب و عدم رعایت توصیه های پزشک دارد.

پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی  

علت پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی

به طور کلی، جراحی بازسازی مجدد رباط صلیبی قدامی یکی از رایج ترین جراحی های ارتوپدی می باشد.

در صورتی که شکست جراحی در 6 ماه اول بعد از جراحی رخ بدهد، علت آن معمولا عبارت است از:

  • مشکلات تکنیکی جراحی (تونل فمور نامناسب، تونل تیبیا نامناسب، گرافت نازک یا آلوگرافت نامناسب
  • ناپایداری ثانویه درمان نشده مفصل زانو، آسیب MCL (رباط های جانبی زانو) یا ALL، کنده شدن ریشه منیسک، آسیب رباط صلیبی خلفی، واروس شدید زانوها)
  • عدم بهبود بافت پیوند شده و یا بازتوانی نامناسب می باشد
  • انحراف شدید زانوها (واروس شدید)

مشکلات تکنیکی جراحی بازسازی رباط صلیبی

اما در صورتی که شکست جراحی بعد از 6 ماه رخ دهد، علت آن معمولا آسیب فیزیکی دوباره زانو می باشد.

  • آسیب فیزیکی جدید به زانو یکی از علل شایع پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی و شکست بازسازی ACLمی باشد.
  • همچنین پس از جراحی عوارضی مانند عفونت می تواند احتمال پارگی مجدد را افزایش دهد.
  • در مواردی که از آلوگرافت برای بازسازی ACL استفاده شده است نیز احتمال پارگی مجدد بیشتر است (3 برابر اتوگرافت)
  • انجام فعالیت‌های بیش از حد سنگین و زودهنگام در دوره توانبخشی، می‌تواند منجر به آسیب یا پارگی مجدد رباط صلیبی شود
  • بطور کلی بازگشت به ورزش قبل از 9 ماه می تواند باعث پارگی مجدد گردد.

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی بعد از جراحی مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال

پارگی ریشه منیسک می تواند منجر به درد قابل توجه زانو، اختلال عملکرد، بی ثباتی زانو شود. در دو گروه افراد احتمال بروز این عارضه وجود دارد.

گروه اول شامل ورزشکاران جوان است که پارگی بر اثر تروما اتفاق می افتد و می تواند شامل آسیب به ACL، PCL و سایر رباط های زانو باشد. در این شرایط معمولاً توصیه می شود همزمان با بازسازی رباط زانو، ترمیم ریشه منیسک نیز انجام شود. عدم ترمیم پارگی ریشه منیسک در این شرایط می تواند منجر به آرتروز زودرس، شکست بازسازی رباط صلیبی و بروز مشکلات بعدی زانو شود.

گروه دوم بیمارانی که ممکن است دچار پارگی ریشه منیسک شوند، معمولاً افراد میانسال (بالای 40 سال) هستند. این عارضه بیشتر در خانمها در سنین 40 تا 60 سال رخ می دهد. میزان بروز آن در افراد دچار اضافه وزن بیشتر است.

پارگی ریشه منیسک به دو نوع تروماتیک و دژنراتیو تقسیم بندی می‌شود و در اکثر موارد در ناحیه شاخ پشتی منیسک رخ می‌دهد. پارگی‌های تروماتیک ریشه منیسک اغلب در منیسک خارجی بروز می کند.

پارگی ریشه منیسک  

مکانیسم آسیب پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال

به دلیل فغایتهای روزانه و استفاده مداوم از مفصل زانو یا در حین فعالیتهایی مانند بلند کردن اشیا سنگین و ایجاد فشار روی مفصل زانو، بعد از خم نگه داشتن زانو وقتی سعی می کنند زانو را صاف کنند با احساس درد شدید در مدیال زانو همراه است. حتی ممکن است وزن گذاری روی اندام بسیار دردناک باشد.

عواملی مانند چاقی، ضعف عضلانی، آسیب های قدیمی و بیماری هایی مانند آرتروز ریسک پارگی ریشه منیسک را افزایش می دهند.

علائم پارگی ریشه منیسک

علائم پارگی ریشه منیسک ممکن است شامل تورم مختصر، درد، محدودیت حرکتی زانو باشند.

در هنگام معاینه بالینی در هنگام فشار دادن ناحیه، درد شدید در قسمت داخل و خلف زانو حس می شود، که با خم کردن زانو تشدید می شود.

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) یکی از تومورهای مفصلی خوش خیم مهاجم غشای سینویال مفاصل، غلاف تاندون ها و بورس های مفصلی است. علیرغم خوش خیم بودن، میزان عود آن زیاد است.

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته یا PVNS به دو نوع منتشر (diffuse) و موضعی یا لوکالیزه (local) تقسیم می شود که فرم منتشر شایعتر است.معمولا در یک مفصل ایجاد می شود و در اکثر موارد این مفصل، زانو است. دیگر مفاصلی که می توانند درگیر شوند عبارتند از هیپ (مفصل ران)، شانه، مچ پا و آرنج.

به طور کلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته توموری نادر است، حداکثر بروز سنی آن بین دهه سوم تا پنجم زندگی است و زنان بیشتر از مردان مبتلا می شوند.

این بیماری بدخیم نیست و متاستاز نمی دهد اما می تواند منجر به ناتوانی چشمگیر در اثر درگیری بافت نرم و استخوان احاطه شده در آن شود. در PVNS غشای مفصلی (غشای سینوویال) به طور غیر عادی رشد می کند. که این رشد می تواند به استخوان اطراف مفصل آسیب برساند و باعث استئوارتروز یا تخریب مفصلی گردد.  همچنین مایع مفصلی بیشتری تولید می شود که باعث تورم و حرکت دردناک مفصل می شود.

PVNS زانو

علائم سینوویت ویلوندولر پیگمانته:

این تومور داخل مفصلی است و مهمترین علائم آن درد و تورم مفصل می باشد.

همچنین بعد از مدتی مفصل دچار محدودیت حرکت می شود. این علائم معمولا به تدریج ظاهر می شوند.

تشخیص PVNS:

برای تشخیص این تومور بعد از معاینه بالینی توسط پزشک از MRI استفاده می شود.

همچنین ممکن است پزشک متخصص ارتوپدی مقداری از مایع مفصلی را خارج کند و به آزمایشگاه بفرستد. مایع مفصلی در این بیماری خونی است و بررسی آزمایشگاهی آن به تشخیص کمک می کند.

PVNS زانو 

 

PVNS زانو

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

ضعف عضلات و تاثیر آن بر آسیب های زانو

عضلات اطراف زانو شامل عضلات همسترینگ، عضلات چهار سرران و ساق پا، در جذب شوک و ثبات مفصل زانو نقش دارند.

 

عضلات اطراف زانو  

انعطاف‌پذیری کم، ضعف و کاهش قدرت عضلات ناحیه زانو (به خصوص با بالارفتن سن )، باعث تداخل عملکرد بیومکانیک مفصل زانو، محدودیت حرکتی زانو و ایجاد درد شده و در نتیجه باعث کاهش فعالیت بیمار، ضـعف وآتروفـی بیشتر عضلات می شود.

  • ضعف قابل توجه در عضلات ناحیه زانو می تواند باعث آسیب تاندون عضلات اطراف زانو نیز شود.
  • در افرادی که قدرت عضلات همسترینگ ضعیف است، تحمل کمتری نسبت به فشار تمرین های ورزشی دارند و در نتیجه احتمال کشیدگی و آسیب عضلات بیشتر خواهد شد
  • عدم قدرت عضلانی کافی در عضلات چهارسرران، می‌تواند در بروز مشکلات زانو تاثیر داشته باشد. هرچه قدر که عضلات ران پا ضعیف‌تر باشند، مفصل زانو کمتر پشتیبانی می‌شود و فشار بیشتری بر آن وارد می‌شود. با وارد آمدن فشار بیشتر بر زانو، احتمال بروز مشکلات مرتبط با مفصل زانو نیز بسیار بیشتر است. خطر تحلیل غضروف زانو در افراد دارای ضعف چهار سر ران افزایش می یابد.

طبق مطالعه های انجام شده، تأثیر مداخله های تمرینی و انجام تمرینهای ترکیبی تقویت عضله های اطراف هیپ و چهارسرران می تواند باعث کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل زانو در افراد مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (کشککی- رانی) شود.

تمرینهای تقویت عضله های اطراف زانو

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به ضعف عضلات و تاثیر آن بر آسیب های زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha
  • ۰
  • ۰

پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو

معمولا پس از جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می شود پانسمان بعد از عمل را به مدت 7 روز نگه دارید. پس از مراجعه به پزشک دستورات لازم در مورد تعویض پانسمان و مراقبت از زخم به بیمار داده خواهد شد.

پانسمان پس از جراحی تعویض مفصل زانو

ناحیه زخم بایستی تمیز و خشک نگه داشته شود و تعویض پانسمان روزانه انجام شود. پانسمان بعد از تعویض مفصل زانو را می‌توانید در منزل انجام دهید. فقط کافی است روی زخم جراحی، گاز استریل قرار داده و باندپیچی کنید. یا از پدهای پانسمان آماده ضد آب استفاده کنید.

پانسمان پس از جراحی تعویض مفصل زانو  

هنگام تعویض پانسمان از پماد یا لوسیون‌های آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک توصیه کرده باشد.

پانسمان پس از جراحی تعویض مفصل زانو

ممکن است زخم جراحی تا چند روز ترشحات آبکی و زلالی داشته باشد که پانسمان را خیس کند. بعد از چند روز این ترشحات قطع می شود. اگر ترشحات زخم بیش از چند روز طول کشید یا بعد از 5 تا 7 روز ترشحات غلیظ یا زرد رنگ مشاهده شد باید به جراح اطلاع داده شود.

پانسمان پس از جراحی تعویض مفصل زانو

 

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

  • drsoleymanha dr soleymanha